Współcześni ludzie, żyjąc w środowisku naturalnym, są tak naprawdę od niego kompletnie oderwani, głównie przez przywiązanie do nowoczesnych technologii i miejskiego stylu życia, w którym dominuje hałas, pośpiech i stres. Wszędzie otacza nas przyroda. Ale mało kto potrafi odczytać jej znaczenie i ją zrozumieć. Nasi dalecy przodkowie, którzy trudnili się zbieractwem i łowiectwem, z pewnością potrafili w lesie czy na łące rozpoznać wiele roślin, owadów i grzybów, które nadawały się do jedzenia. Nasza wiedza dot przyrody jest żałośnie skromna. Dzisiaj już 3-letnie dzieci potrafią wymienić kilkanaście marek samochodów, jednocześnie nie potrafiąc rozpoznać żadnego gatunku drzewa.
Związek człowieka z przyrodą i emocje, jaki ten kontakt rodzi, został zastąpiony przez nadmierny, otępiający zmysły konsumpcjonizm.
A to właśnie zmysłowość, emocjonalność buduje tożsamość, doświadczanie natury rodzi empatię, współodczuwanie, wynosi percepcję estetyczną na zupełnie inny poziom psychiczny, w przeciwieństwie do zachwytu nad oglądanym przedmiotem, martwym obiektem.
Myślę, że aby nawiązać ponownie kontakt emocjonalny z przyrodą, niezbędne jest nauczenie się korzystania z własnych zmysłów. Wspaniale jest wsłuchać się w przyrodę, skupić się uważności patrzenia i słyszenia. Może nie byliśmy wówczas świadkami ekologicznej katastrofy, z którą zmaga się współczesny świat, który oderwał człowieka od przyrody i należytego jej szacunku. Bliski kontakt z roślinnością i ze zwierzętami sprzyja budowaniu świadomości i kreowaniu pro-ekologicznych postaw.
A my własne człowieczeństwo odkrywamy na łonie natury. To nie w przedmiotach powinniśmy upatrywać szczęścia i za nimi gonić. Chęć posiadania nie da ukojenia. Dopiero udanie się na łono natury, do lasu, patrzenie się w niebo, pozwoli zrozumieć egzystencjalną równowagę i harmonię z naturą.
Georgy Bateson twierdził, że „wszystkie nasze problemy biorą się z różnicy pomiędzy tym, jak działa natura, a jak myśli człowiek.”
WĘDRÓWKI PO GÓRACH, A MÓZG
Piesze wędrówki i łączenie się z naturą to świetny sposób na znalezienie relaksu dla naszego zestresowanego ciała. Ale też dla pobudzenia naszego mózgu. Nie tylko świeże powietrze lepiej dotleni nasz mózg, czy wędrówka wpłynie pozytywnie na nasz układ krążenia. Naukowcy z NAS monitorowali mózg wędrowców i zauważyli że po zakończeniu aktywności spadł u nich przepływ krwi w korze przedczołowej mózgu. Szczególnie w części odpowiedzialnej za emocje, takie jak smutek czy drażliwość.
Inne badanie pokazuje, że podczas spacerów (tu akurat po środowisku wiejskim), podniósł się potencjał twórczy!
W 2004 r badanie dokonane na osobach z zaburzeniem deficytu uwagi, wykazało, że grupa po dokonaniu pieszej wędrówki miała zmniejszone zaburzenie pod kątem częstotliwości i intensywności. Podobne wyniki osiągnięto u osób z demencją.
Czyli wniosek generuje się sam – piesze podróże wpłynęły pozytywnie na zdolności kognitywne, poprawiając koncentracje oraz zdolność uwagi.
A jak już jesteśmy przy tej uważności, chciałabym Was zachęcić do tego, by podczas takiego spaceru być bardziej otwartym, ciekawym na naturę. Nasz mózg potrzebuje bodźców od naszych zmysłów, jak np wychwycenie zapachu. To związek symbiotyczny, bo mówiąc kolokwialnie, z jednej strony potrzebujemy zmysłów, inaczej mózg staje się nijaki, z drugiej strony – zmysły stają się leniwe, gdy mózg ich nie pobudza! Zmysł, myśl, obserwacja i dedukcja – ten prosty proces jest kluczem do zbudowania niezwykłych połączeń neuronalnych i zamianę spaceru w niezwykłą emocjonalną podróż, a tym samym stymulację i współpracę zmysłów i mózgu.
Biochemicznie będzie miało to korzystne odzwierciedlenie na całym naszym układzie hormonalnym, tym samym zdrowotnym i psyche.
Dlatego często mówię swoim podopiecznym, że wolę byście zamiast garści drogich supli, skupili się na podstawach i pojechali na weekend na łono natury.
Niestety coraz częściej oddalamy się od przyrody, jesteśmy na nią często nie wrażliwi, a do tego wiele osób się przepracowuje, zapominając o aktywnym urlopie.
Kiedy nogi i mózg działają razem, jesteśmy zdrowsi.
TERAPIA LASEM
W Japonii bardzo popularna jest terapia naturą zwana kąpielą leśną, shinrin-yoku.
Naukowcy japońscy przeprowadzają szereg badań pokazujących uzdrowiający wpływ lasów na nasze zdrowie.
Jakie właściwości drzew wpływają na nas korzystnie?
Wzbogacony tlen uwalniany przez nie, przyjemne widoki większy kontakt z różnorodnością biologiczną i mniejszy z agresją. Czy wiecie jaka kombinacja kolorów działa na nas najbardziej uspokajająco? Dokładnie taka, jaką znajdziemy w lasach. A jakie dźwięki najbardziej nas relaksują? Tzw wielka trójka lasu, czyli śpiew ptaków, odgłos poruszających się na wietrze drzew oraz szmer płynącej w strumyku wody. Jest jeszcze coś takiego jak fitoncydy, związki występujące w naturze i wydzielane przez drzewa. „Fitoncyd” oznacza dosłownie „roślinny zabójca”. Gdy drzewo lub krzew wykryje zagrożenie, na przykład grzyba, jego układ odpornościowy przyspiesza produkcję tych substancji w celu zahamowania infekcji. Odkryto, że organizm ludzki reaguje pozytywnie na niektóre fitoncydy, które współpracują z naszym układem odpornościowym.
Bodźce napływające z natury wzmacniają układ odpornościowy, pobudzając aktywność parasympatyczną, odpowiadającą za spokój i trawienie. Lasy dają nam odprężenie psychiczne, napływ wdzięczności i zachwytu.
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Stanforda pokazały olbrzymi związek odprężenia psychicznego związanego z mniejszą tendencją do tzw ruminacji. Ruminacja jest stanem, w którym umysł zachowuje się jak chomik w kołowrotku, wciąż rozpatrując te same myśli, które często są bardzo samokrytyczne. W badaniach wykazano spadek tej tendencji wśród pacjentów chorych na depresję po spacerze w lesie.
Podobno pacjenci leżący w pokojach szpitalnych z widokiem na drzewa szybciej wracają do zdrowia:).
Mam nadzieję, że ten artykuł Was zachęci do wędrówek po górach, lesie i otworzy Wasze serca na naturę. Chrońmy to co kochamy, to co nam pomaga w uzdrawianiu i ukojeniu.
